دود سرطان، سهم بوکان از مدیریت فاجعهبار پسماند | بازتاب امروز
سوزاندن زباله، آتشی است به جان مردم و طبیعت بوکان؛ اما مسئولان، در سکوتی ویرانگر، تنها نظارهگرند.
به گزارش سایت هاناخبر، «سوزاندن زباله، آتشی است به جان مردم و طبیعت بوکان؛ اما مسئولان، در سکوتی ویرانگر، تنها نظارهگرند.
در روزگاری که دنیا به دنبال استفاده از فناوریهای نوین برای بازیافت اصولی پسماندها و حفاظت از محیطزیست است، بوکان با چشمانی باز در حال فرو رفتن در باتلاقی از دود، بیماری و نابودی اکولوژیک است.
روستای شیخلر، قربانی بیصدای فاجعهای زیستمحیطی است که با سوزاندن روزانه زباله در محل دفن پسماندهای شهری، نهتنها هوای این منطقه را به کابوس سرطان تبدیل کرده، بلکه سکوت مرگبار مسئولان بوکانی، به این جنایت زیستمحیطی مشروعیت داده است.
گازهای سمی و مرگآفرینی چون دیاکسینها، فورانها، اکسیدهای نیتروژن و گوگرد، فلزات سنگین و مواد معلق آلاینده، بیهیچ محدودیتی از دودکشهای نامرئی محل دفن زباله بلند میشوند و به چشم، ریه و خون مردم بوکان و روستاهای اطراف میروند. این تنها آلودگی نیست؛ این مرگ تدریجی یک شهر است.
مردم، سالهاست که با بوی تعفن زندگی میکنند؛ مسئولان، سالهاست که با وعدهها حکومت میکنند. از وعدههای پر زرقوبرق شهرداران گذشته و حال گرفته تا سخنرانیهای پرحرارت اعضای شورای شهر، همه چیز تکرار یک نمایش نخنماست.
هر بار که رسانهها صدای مردم را بازتاب دادند، موجی از وعدهها، مصاحبهها و کلنگزنیهای نمادین به راه افتاد؛ اما در عمل، هیچ اقدام موثری برای دفن اصولی زباله یا احداث سامانه مدیریت پسماند انجام نگرفته است.
حتی پروژه سایت دفن پسماند در روستای قرمیش با بودجههایی هنگفت، اکنون چیزی نیست جز تلی از خاک خاموش روی آرزوهای مردم.
سوال اینجاست: چرا جان و سلامت مردم بوکان برای مسئولان هیچ اهمیتی ندارد؟
چند کودک دیگر باید به آسم و بیماریهای تنفسی مبتلا شوند؟ چند خانواده دیگر باید درگیر سرطان شوند تا فریاد مردم شنیده شود؟
دود سرطانزای سوزاندن زباله، محصول مستقیم بیمسئولیتی شهرداری و ناتوانی شورای شهر است. تا کی باید بوکان، قربانی بیکفایتی و بیتدبیری مدیران شهری باشد؟ چرا محیطزیست بوکان هیچگونه اولویتی در برنامههای شهرداری ندارد؟ کجاست نظارت سازمان حفاظت محیط زیست شهرستان؟ چرا در برابر چنین جنایت زیستمحیطی آشکار، هیچ برخورد قاطعی صورت نمیگیرد؟»
انتهای پیام