حماسه صلح ایرانی | بازتاب امروز
نعمت الله فاضلی، جامعه‌شناس، در کانال تلگرامی خود نوشت: «فردای تجاوز وحشیانه اسراییل به ایران دوستم ریوف آذری از شهر سردشت کردستان زنگ زد و گفت سردشت شهر صلح و مهربانی است. ما برای دانشگاهیانی که می خواهند از تهران بروند محل اقامت فراهم کرده ایم و در سردشت پذیرای آنها هستیم. دعوت کرد سردشت بروم و استادان دیگر را هم دعوت کرد.
در آشتیان هم دوست دیگری برایم مهمانسرای استادان دانشگاه آزاد را تدارک دید. دانشجویم هم مرا به روستای مزده نزدیک کاشان دعوت کرد. با خانم لرکی از فعالان برجسته مدنی اهواز هم صحبت کردیم و در تدارک بودند تا همان طور که در جنگ ایران و عراق، تهران و شهرهای دیگر پذیرای مهاجران جنوبی بودند اکنون اهوازی ها هم پذیرای تهرانی ها باشند.
چند روزی به مصلح آباد زادگاهم در اراک رفتم و دیدم روستاییان پذیرای مهمانان تهرانی و مسافرانی از شهرهای دیگر هستند. فرمهین و آشتیان و حاتم آباد و چند روستای دیگر هم رفتم. همه جا مهربانی بود و همدلی. صدها و هزاران تجربه از مهربانی های کوچک و صلح را میان مردم مشاهده کردم. مطمینم شما هم در گوشه گوشه ایران چنین تجربه هایی را داشته و شاهد بوده اید.
این ها پاره هایی از صلح ایرانی است که بندرت در تاریخ جنگ ها ثبت و ضبط می شود. مردم عادی و عامه، صلح و زندگی و شادی را جستجو می کنند. این به هیچ حکومت و ایدیولوژی تعلق ندارد. این روی دیگری از فرهنگ است که آن را صلح ایرانی هم می توان نامید.
حماسه صلح را همین مردم عادی و عامه در مواجهه های همدلانه و مهرورزانه و دگرخواهانه شان در موقعیت های فاجعه بار مثل جنگ بروز می دهند. کاش این تجربه های زیسته صلح ایرانی را همگی بنویسیم و ثبت و مستند کنیم. فاتحان واقعی جنگ همین عامه مردم اند که حماسه صلح را می آفرینند. در این جنگ دوازده روزه این حماسه صلح تماشایی بود. نباید از یادها برود.
جنگ دوازده روزه ویرانگر بود و بر ایران ما نابودی ها، نادانی ها، ناتوانی ها و نامنی های گسترده و گاه جبران ناپذیری را تحمیل کرد. حاکمان و رسانه های حکومتی ایران و اسراییل می کوشند از این “ناها” و “نیست ها” روایت فتح برای خود بسازند. این که این روایت ها واقعی است یا نه، بماند برای فردا و تاریخ بزودی داوری اش خواهد کرد.
از نگاه انسانی، جنگ فاتح ندارد. حاصل جنگ ها برای انسان ها باخت باخت است. همین که جنگ شد یعنی سیاستمداران و سیاست ها و سیستم ها در خلق گفتگو، همدلی، اخلاق، معنویت، مدارا، همزیستی و ارزش های انسانی شکست خوردند.
اما مردم عادی کوچه و بازار راه شان نیستی و نابودی و جنگ نیست، آنها طالب زندگی و شادی و صلح اند. جنگ که می شود، همه شان بیش از گذشته و همیشه همدلی، همزیستی، همراهی و همزبانی را یادآور می شوند. جنگ در بین عامه مردم شکست می خورد و زندگی پیروز می شود.
عامه در تقلا و تکاپوی زندگی و شادی وصلح، خلاق و شجاع و مهربان و عامل می شوند تا از میان شعله های جنگ راه رهایی و رستگاری و رویش را بسازند و امید و زندگی و سرزندگی را زنده نگهدارند و حماسه صلح را در میانه شعله های جنگ خلق کنند.»
انتهای پیام
