از چشمه هزار ساله تا قلعه ۵۰۰ ساله قزوین | بازتاب امروز
روستای عبدلآباد در بخش مرکزی شهرستان قزوین ۶۷۰ نفر جمعیت دارد که در برخی از فصول سال به یک هزار و ۵۰۰ نفر هم می‌رسد, مردم این روستا به کار کشاورزی مشغول هستند،
به گزارش خبرنگار اجتماعی پایگاه خبری تحلیلی «صبح قزوین»، به روایت محمد مهدی توکل؛ در یکی از روزهای هفته از شهر قزوین که فاصله گرفتیم، به سمت روستایی رهسپار شدیم که دو پسوند در ادامه نامش دارد، به این روستا عبدلآباد شلویر یا عبدلآباد کوهپایه می‌گویند.
روستای عبدلآباد ۶۷۰ نفر جمعیت دارد که برخی از فصول سال به یک هزار و ۵۰۰ نفر هم می‌رسد.
مردم روستای عبدلآباد در بخش مرکزی شهرستان قزوین به کار کشاورزی مشغول هستند، اهالی روستا می‌گویند: در حدود ۵۰۰ سال قبل روستا در نقطه‌ای دیگر بوده و در آن سال‌ها بعد از بارش شدید برف همه خانه‌ها تخریب می‌شود به جز خانه فردی به نام عبدالله!
عبدالله هفت فرزند داشته که نام یکی از فرزندان او عبدل بوده است و چون او روستا را بنا نهاده است لذا روستا را به نام عبدلآباد می‌نامند. این روستا در فاصله ۲۲ کیلومتری قزوین واقع شده است.
باغبان خلاق روستا
باغ در خواب زمستانی به سر می‌برد و باغبان در تدارک این است که با هرس، بیل زدن و مرتب کردن باغ به استقبال بهار و بعد هم تابستان برود تا بتواند محصولات خوبی برداشت کند.
آقای حبیبی باغبان ۷۵ ساله روستای عبدلآباد با انگیزه بالا و خلاقیت تلاش می‌کند تا باغش همیشه به دور از آفات باشد؛ از این رو با رنگ آمیزی سفید بخش پایین تنه درختان را از نفوذ حشرات مصون کرده است.
این باغبان خلاق با قرار دادن بطری‌های حاوی مقداری گازوئیل روی شاخه‌های درختان ابتکار دیگری به خرج داده است، او با سوراخ کردن در بطری و در نتیجه تبخیر مواد داخل آن شَته‌ها از درختان دور می‌شوند.
وقتی در لابه‌لای درختان باغ قدم می‌زدم، متوجه شدم که در فواصل معین زیر هر درخت تعدادی بطری درون خاک قرار داده شده است.
آقای حبیبی گفت: بعد از تغییر شیوه آبیاری غرقابی به قطره‌ای برای جلوگیری ورود خاک به لوله‌ها بطری‌های پلاستیکی را از وسط نصف کردم و سرو ته روی لوله‌ها گذاشتم .
در روستای عبدلآباد حدود ۵۰ هکتار باغ وجود دارد و عمده محصولات آن انگور، گیلاس، گردو، قیسی، بادام و سیب است.
از تعمیرگاه تا گلخانه روستا
در دو کارگاه مشغول کار است، هر نوع کار تعمیراتی وسایل گاز سوز و یا لوله‌کشی در سطح روستا را انجام می‌دهد.
او کارش را با علاقه انجام می‌دهد و از اینکه می‌تواند در مواقع ضروری به کمک اهالی روستا برود خرسند است.
آقای حبیبی در کارگاه قدیمی داخل خانه ابتدا لوله را با وسیله مربوطه حدیده کرد و سپس به طرف کارگاه دیگری رفت که در خیابان اصلی واقع شده است.
در روستای عبدلآباد در بخش مرکزی شهرستان قزوین اهالی برای تعمیر وسایل خود به او مراجعه می‌کنند.
این روستایی پر تلاش برای حفظ یاد و خاطره پدرش که بیش از ۳۰ سال مسئولیت گلخانه سازمان عمران را داشته است، او نیز با احداث گلخانه‌ای در گوشه حیاط خانه به پرورش انواع گل‌ها می‌پردازد.
نان تنوری و قلبی داغ
برق قطع شده بود ودسرو صدای موتور برق زیاد بود! شعله‌های آتش تنور سنتی را داغِ داغ کرده بود.
نانوایی تک نفره روستای عبدلآباد که به دلیل مشکلات اقتصادی و نبودن کارگر مجبور است خودش به تنهایی پخت نان لواش سنتی را انجام دهد.
این نانوای روستایی برای انجام چندین کار به صورت همزمان، باید تحرک زیادی داشته باشد و وقتی خمیر را روی لاوند می‌اندازد با انگشتان دستش خطوط قلبی را رسم می‌کند .
وقتی آن را به بدنه داغ تنور می‌چسباند، نان لواش تنوری سنتی با قلبی داغ تحویل مشتریان می‌دهد.
به گفته او اکنون بسیاری از نانوایی‌ها به ماشینی تبدیل شده‌اند ولی او همچنان به شیوه سنتی نان پخت می‌کند.
اگرچه کارگر کمکی ندارد ولی علی‌رغم مسائل اقتصادی،عاشقانه کارش را ادامه می‌دهد.
تفاوت کرسی آتشی با برقی
وقتی از کوچه روستا عبور می‌کردم گربه‌ای نشسته کنار دیوار بعد از چند لحظه سکون، تا مرا دید پا به فرار گذاشت.
به خانه که وارد شدم سر و صدای مرغ و خروس هم بلند بود، در هوای روستای عبدل آباد بهترین وسیله گرمایشی کرسی است.
اگرچه با توجه به وجود گاز طبیعی در روستا اهالی از بخاری‌های گازسوز نیز استفاده می‌کنند.
کرسی وسیله‌ای است که علاوه بر گرما بخشی موجب می‌شود که افراد کنار هم بنشینند و ضمن صحبت کردن چای و دمنوش بنوشند و از میوه و شب چره‌های تولید خودشان استفاده کنند.
زن کدبانوی روستا برای گرم کردن کرسی آتشی هر روز ذغال جدید درون آن ریخته و بعد از چند ساعت با خاکستر روی آن می‌پوشاند و سپس زیر کرسی می‌گذارد، در مورد تفاوت استفاده از کرسی آتشی با برقی نظرات مختلفی وجود دارد.
گاوداری کار سختی است
گوساله ۶ روزه دائم به دنبال گاودار می‌دوید تا با ظرف مخصوص به او شیر بدهد، گاوهای دیگر هم سروصدا می‌کردند تا علوفه در آخورهاشان ریخته شود.
آقای هاشمی بعد از پر کردن گونی‌ها از سیلو آن‌ها را در گوشه قرار داد تا بعداً با وانت به گاوداری منتقل کنند.
به دپو کردن فرآورده نهایی تخمیر گیاه ذرت خرد شده در یک محیط بی‌هوازی و نگهداری آن برای مدت چند ماهه اصطلاحاً سیلو می‌گویند.
در روستای عبدلآباد حدود یک هزار و ۵۰۰ راس دام سبک و ۴۵ راس دام سنگین وجود دارد.
به گفته دامدار روستا در سال‌های قبل نزدیک به ۲۵۰ راس گاو در این روستا ی عبدلآباد نگهداری می‌کردند، ولی الان به دلیل مشکلات و کمبود نهاده‌های دامی این رقم به ۴۵ راس رسیده است!؟ او خواستار کمک بیشتر با دامداران روستا شد.
روستایی تاریخی با مردمان با صفا
در کوچه‌های روستا قدم زدم وبناهای تخریب شده در اثر زلزله در سال‌های قبل را دیدم. اهالی روستا بعد از این واقعه در نقطه دیگر اقدام به ساخت و ساز خانه‌های جدید کردند.
برای رفتن به روستای قدیمی عبدلآباد از دو مسیر می‌توان استفاده کرد، یکی از میدان مینودر و دیگر از سوی باراجین و روستای شفیع آباد است.
روستای عبدلآباد به خاطر وجود درختان چنار کهن سال۵۰۰ ساله و همچنین قلعه مرز با قدمتی بیش از ۳ هزار ساله و چشمه در ابتدای روستا جایگاه ویژه‌ای دارد.
عروسک دوزی و نقاشی ظروف زیر لعابی
در سفر به روستا فرصتی شد تا به دو کارگاه سری بزنم، یکی با سه سال سابقه در تولید ظروف زیر لعابی و دیگری ۴۰ سال است که در دنیای عروسک‌ها زندگی می‌کند.
این دو خانم «حبیبی و هاشمی» هنرمند و کارآفرین در روستای عبدل آباد هر کدام با توجه به نوع کارشان مشغول فعالیت هستند.
خانم حبیبی ضمن مهاجرت معکوس از تهران ابتدا به قزوین می‌آید و بعد در روستای عبدلآباد ساکن می‌شود.
به دلیل سخت بودن کار تولید عروسک متاسفانه خانم‌های روستا علاقه به آموزش این کار نشان ندادند.
خانم هاشمی نیز که دانش‌آموخته رشته هنر است به سفارش مشتری و همچنین سلیقه خودش آثاری را تولید می‌کند.
فرایند کار او سه مرحله ریخته‌گری، پرداخت و لعاب‌زنی دارد، در کارگاه خانم حبیبی علاوه بر انواع عروسک‌ها کیف و دیگر آثار هنری نیز تولید می‌شود…»
انتهای پیام
