شناسایی ۲۵ ژن موثر در بروز اختلال وسواس OCD

محققان موسسه QIMR Berghofer در استرالیا و دانشگاه فلوریدا موفق شده‌اند در یکی از گسترده‌ترین مطالعات ژنتیکی، ۲۵ ژنی را شناسایی کنند که می‌توانند در بروز اختلال وسواس فکری-عملی (OCD) نقش داشته باشند.

به گزارش بازتاب امروز، در این تحقیق بی‌سابقه، DNA بیش از ۵۳ هزار فرد مبتلا به OCD و بیش از دو میلیون فرد سالم به عنوان گروه کنترل مورد بررسی قرار گرفت.

پروفسور Eske Derks، سرپرست گروه تحقیقاتی در QIMR Berghofer اعلام کرد: «این نخستین بار است که ژن‌های مؤثر در OCD به طور مستقیم شناسایی شده‌اند.»

پژوهشگران با استفاده از روش مطالعات همبستگی گسترده ژنوم (GWAS)، تفاوت‌های ظریف ژنتیکی را مورد بررسی قرار دادند و مناطقی از DNA را کشف کردند که در افراد مبتلا به اختلال وسواس OCD رایج‌تر بود.

نتایج این تحقیق نشان می‌دهد که ژن‌های شناسایی‌شده نقش مهمی در عملکرد بخش‌های کلیدی مغز مانند: تنظیم احساسات، انگیزش، تصمیم‌گیری و کنترل ترس ایفا می‌کنند. به طور ویژه، ارتباط بین این ژن‌ها و نورون‌های متوسط خاردار در striatum – ناحیه‌ای از مغز که در شکل‌گیری عادات نقش دارد – برجسته شده است.

این نورون‌ها که به صورت مستقیم در ایجاد رفتارهای اجباری و وسواسی (نشانه بارز OCD) نقش دارند، هدف اصلی بسیاری از داروهای موجود برای درمان OCD هستند. این یافته نقش کلیدی عوامل ژنتیکی را در بروز این اختلال تأیید می‌کند.

علاوه بر یافته‌های اصلی، تیم تحقیقاتی ارتباط ژنتیکی قابل‌ توجهی بین OCD و سایر اختلالات روانی نظیر اضطراب، افسردگی، بی‌اشتهایی عصبی و سندرم Tourette کشف کردند. پروفسور Derks توضیح داد: «ما دریافتیم ژن‌های عامل این اختلالات روانی تا حد زیادی با ژن‌های مؤثر در OCD همپوشانی دارند.»

شگفتی دیگر مطالعه، شناسایی پیوند ژنتیکی بین OCD و بیماری‌های سیستم ایمنی مانند: آسم و میگرن بود. این اختلال با کاهش خطر ابتلا به بیماری التهابی روده همراه بوده است.

دکتر Carol A. Mathews از دانشگاه فلوریدا درباره آینده درمان اختلال وسواس OCD گفت: «این یافته‌های ژنتیکی می‌تواند زمینه‌ساز ارائه درمان‌های هدفمند و شخصی‌سازی‌شده شود و کیفیت زندگی میلیون‌ها فرد مبتلا را بهبود بخشد.»

در حالی که اختلال OCD یکی از ناتوان‌کننده‌ترین بیماری‌های روانی در جهان است و درمان‌های فعلی (ترکیب دارو و روان‌درمانی) برای همه افراد مؤثر نیستند، این کشف نویدبخش توسعه روش‌های درمانی نوآورانه است.

پروفسور Derks عنوان کرد: «هدف بعدی ما شناسایی داروهای موجود برای سایر بیماری‌ها است، که شاید بتوانند در درمان OCD نیز مؤثر واقع شوند. این می‌تواند راه را برای درمان‌های پیشرفته‌تر و مؤثرتر باز کند.»

این مطالعه نه تنها دریچه‌ای نو به سمت درک دقیق‌تر اختلال وسواس فکری-عملی گشود، بلکه امکان توسعه درمان‌های جدید و مؤثر را در آینده فراهم کرده است؛ دستاوردی که می‌تواند امید تازه‌ای برای میلیون‌ها فرد مبتلا در سراسر جهان به همراه داشته باشد.