نسبت دور کمر به قد، معیاری مؤثر در پیش‌بینی نارسایی قلبی
بر اساس نتایج ارائه‌شده در کنگره علمی Heart Failure 2025 وابسته به انجمن قلب اروپا (ESC)، نسبت دور کمر به قد (Waist-to-Height Ratio یا WtHR) شاخصی مؤثر در پیش‌بینی بروز نارسایی قلبی (Heart Failure) است.
به گزارش بازتاب امروز، در حالی که چاقی یکی از عوامل اصلی خطر در بیماران مبتلا به نارسایی قلبی محسوب می‌شود، شاخص توده بدنی (BMI) همچنان معیار رایج برای ارزیابی چاقی است. با وجود این، به گفته دکتر امرا یوجیچ (Amra Jujic) از دانشگاه لوند در مالمو، سوئد، BMI تحت‌تأثیر عواملی مانند جنسیت و قومیت قرار دارد و توزیع چربی بدن، به‌ویژه چربی احشایی را نشان نمی‌دهد، که برای سلامت قلب بسیار خطرناک است.
دکتر یوجیچ در توضیح هدف این مطالعه گفت: «نسبت دور کمر به قد به عنوان معیاری دقیق‌تر از چاقی مرکزی شناخته می‌شود و برخلاف BMI، در بیماران مبتلا به نارسایی قلبی، اثر محافظتی کاذب ندارد. هدف ما بررسی ارتباط بین نسبت دور کمر به قد و بروز نارسایی قلبی بود.»
جزئیات مطالعه نسبت دور کمر به قد
این مطالعه بر پایه داده‌های ۱٬۷۹۲ شرکت‌کننده انجام شد. شرکت‌کنندگان بین ۴۵ تا ۷۳ سال سن داشتند و به‌گونه‌ای انتخاب شدند که حدود یک‌سوم آنها قند خون نرمال، یک‌سوم اختلال قند ناشتا و یک‌سوم نیز دیابت داشتند. این افراد برای بررسی بروز نارسایی قلبی تحت پیگیری قرار گرفتند.
مشخصات شرکت‌کنندگان
- میانگین سنی: ۶۷ سال
- درصد زنان: ۲۹ درصد
- مدت پیگیری: ۱۲٫۶ سال
- تعداد موارد نارسایی قلبی ثبت‌شده: ۱۳۲ مورد
یافته‌های کلیدی
افزایش نسبت دور کمر به قد با افزایش معنی‌دار خطر نارسایی قلبی همراه بود.
به‌ازای هر انحراف معیار افزایش در این نسبت، خطر نارسایی قلبی ۳۴ درصد افزایش یافت.
افرادی که WtHR آنها بالاترین مقدار را داشتند (حدود ۰٫۶۵)، نسبت به دیگران ۲٫۷۱ برابر بیشتر در معرض خطر نارسایی قلبی بودند.
دکتر جان ملوین، یکی از پژوهشگران این تحقیق توضیح داد که در مطالعه آنها، میانگین این نسبت بیشتر از ۰٫۵ بود. این مقدار به عنوان حدی شناخته می‌شود که خطر مشکلات قلبی و متابولیکی را افزایش می‌دهد. به گفته او، بهترین حالت برای حفظ سلامت قلب این است که دور کمر کمتر از نصف قد فرد باشد.
او در پایان گفت که این نسبت می‌تواند بهتر از BMI نشان دهد که چه افرادی در معرض خطر نارسایی قلبی هستند و می‌توانند از درمان‌های مرتبط با چاقی بهره ببرند. گام بعدی پژوهشگران بررسی این شاخص در یک گروه بزرگ‌تر برای پیش‌بینی سایر مشکلات قلبی و متابولیکی خواهد بود.