ابتلا به بیماری‌های خودایمنی خطر افسردگی و اضطراب را دو برابر می‌ کند

تحقیقات جدید نشان می‌دهد که افراد مبتلا به بیماری‌های خودایمنی، دو برابر بیشتر از افراد سالم دچار افسردگی و اضطراب می‌شوند.

به گزارش بازتاب امروز، پژوهش‌های پیشین نیز به رابطه میان التهاب و اختلالات روانی اشاره کرده بودند. التهاب مزمن یکی از عوامل محرک اصلی در بیماری‌های خودایمنی محسوب می‌شود؛ شرایطی که در آن سیستم ایمنی بدن به‌اشتباه به سلول‌های سالم حمله می‌کند.

حالا این مطالعه جدید که توسط مرکز علوم بالینی مغز دانشگاه ادینبرگ در اسکاتلند انجام شده، به‌دنبال بررسی ارتباط مستقیم میان بیماری‌های خودایمنی و احتمال ابتلا به افسردگی، اضطراب و اختلال دوقطبی است.

جزئیات مطالعه

پژوهشگران داده‌های مربوط به ۱٬۵۶۳٬۱۵۵ بزرگسال ساکن بریتانیا را بررسی کردند، که عضو پروژه تحقیقاتی Our Future Health بودند. این افراد به دو گروه تقسیم شدند:

• ۳۷٬۸۰۸ نفر با سابقه‌ یک یا چند بیماری خودایمنی
• ۱٬۵۲۵٬۳۴۷ نفر بدون چنین سابقه‌ای

بیماری‌های خودایمنی بررسی‌شده در این مطالعه شامل آرتریت روماتوئید، بیماری گریوز، بیماری التهابی روده، لوپوس، ام‌اس (MS) و پسوریازیس بودند.

ارتباط بین افسردگی با بیماری‌های خودایمنی در آمارها

نتایج نشان داد که ۲۸/۸ درصد از افراد مبتلا به بیماری‌های خودایمنی، در مقطعی از زندگی خود افسردگی، اضطراب یا اختلال دوقطبی را تجربه کرده‌اند، در حالی‌ که این رقم در افراد بدون این بیماری‌ها ۱۷/۹ درصد بود.

میزان ابتلا به افسردگی و اضطراب در این گروه به‌ طور چشمگیری بیشتر از گروه دیگر بود؛ به‌ طوری که ۱۸.۶ درصد از افراد دچار افسردگی و ۱۹.۹ درصد دچار اضطراب بودند، در حالی‌ که این ارقام در گروه مقایسه به ترتیب ۱۰.۵ و ۱۲.۹ درصد گزارش شد.

این نتایج حتی پس از در نظر گرفتن عواملی مانند: سن، جنسیت، قومیت، درآمد، درد مزمن، سابقه خانوادگی بیماری روانی و انزوای اجتماعی همچنان معتبر باقی ماندند.

زنان آسیب‌پذیرتر هستند

همچنین این مطالعه نشان داد که زنان مبتلا به بیماری‌های خودایمنی، نسبت به مردان با همان بیماری‌ها، به‌ طور قابل‌ توجهی بیشتر دچار اختلالات عاطفی می‌شوند. این یافته نیاز به مراقبت‌های روانی ویژه برای زنان درگیر بیماری‌های مزمن التهابی را نشان می‌دهد.

راهکارهای پیشنهادی برای افسردگی در بیماری‌های خودایمنی

بر اساس یافته‌های این مطالعه، چند اقدام عملی برای بهبود وضعیت پیشنهاد شده است:

• ارزیابی منظم سلامت روان برای افراد دارای بیماری‌های خودایمنی، به‌ویژه زنان
• در نظر گرفتن مراقبت‌های روانی در کنار درمان‌های جسمی
• افزایش توجه پزشکان به وضعیت روانی بیماران مبتلا به بیماری‌های مزمن التهابی

محدودیت‌های تحقیق

با وجود نتایج قابل توجه، این مطالعه دارای محدودیت‌هایی نیز می‌باشد، که از جمله آنها می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:

• این مطالعه مشاهداتی بود، بنابراین نمی‌توان نتیجه گرفت که بیماری خودایمنی باعث اختلال روانی می‌شود یا بالعکس.
• داده‌ها از خود شرکت‌کنندگان به دست آمده بودند که احتمال خطا یا سوگیری دارد.
• بیماری‌های خودایمنی به‌ عنوان نماینده‌ای غیرمستقیم از التهاب مزمن در نظر گرفته شدند.
• مشخص نبود اختلال روانی قبل، بعد یا هم‌زمان با بیماری خودایمنی رخ داده است.
• جامعه آماری محدود به ساکنان بریتانیا بود، بنابراین قابل تعمیم به سایر کشورها نیست.

اما با وجود محدودیت‌ها، این مطالعه شواهد مهمی برای ارتباط میان التهاب مزمن و افزایش خطر ابتلا به اختلالات روانی ارائه می‌دهد. یافته‌ها نشان می‌دهد که باید درمان‌های جسمی و روانی در افراد مبتلا به بیماری‌های خودایمنی به‌ صورت تلفیقی در نظر گرفته شود تا کیفیت زندگی آنها بهبود یابد.