ابداع یک روش مناسب برای پیش‌بینی احتمال بازگشت زخم پای دیابتی
پژوهشگران با استفاده از روشی که پیش‌تر در بیماران دچار سوختگی به کار گرفته می‌شد، نشان داده‌اند که می‌توان با اندازه‌گیری میزان از دست رفتن آب از طریق پوست (TEWL)، احتمال بازگشت زخم پای دیابتی را پیش‌بینی کرد.
به گزارش بازتاب امروز، زخم پای دیابتی یکی از مشکلات رایج در بیماران دیابتی است و تأثیر زیادی بر سلامت آنها دارد. این زخم‌ها درمان سختی دارند و حتی پس از بهبود، ممکن است دوباره ایجاد شوند. همچنین یکی از دلایل اصلی قطع عضو در بیماران دیابتی هستند، چرا که کنترل و درمان آنها دشوار است.
دکتر ترزا جونز، یکی از پژوهشگران این مطالعه گفت: «این تحقیق یک پیشرفت مهم در ارائه اولین ابزار تشخیصی قابل اعتماد برای پزشکانی است که زخم پای دیابتی را درمان می‌کنند. زخم‌های دیابتی چالشی جدی محسوب می‌شوند و شناسایی زخم‌هایی که احتمال بازگشت بیشتری دارند، می‌تواند به حفظ جان و اندام بسیاری از افراد کمک کند.»
مفهوم TEWL و نقش آن در سلامت پوست
هنگام سوختگی، سلامت و یکپارچگی پوست آسیب می‌بیند و توانایی آن در نگهداری آب مختل می‌شود. این حالت باعث افزایش نرخ از دست رفتن آب از طریق اپیدرم (TEWL) می‌شود. افزایش TEWL در بیماران دچار سوختگی می‌تواند باعث کم‌آبی، به‌هم‌خوردگی الکترولیت‌ها و کندی در روند ترمیم شود.
از آنجایی که TEWL یک شاخص پذیرفته‌شده و عینی برای سنجش عملکرد سد پوستی است، پژوهشگران فرض کردند که افزایش TEWL (نشان‌دهنده ضعف سد پوستی) با افزایش خطر بازگشت زخم پای دیابتی مرتبط است. هدف این بود که مشخص کنند آیا TEWL می‌تواند به عنوان یک نشانگر زیستی پیش‌بینی‌کننده برای بیماران دیابتی با زخم‌های بهبود یافته، مورد استفاده قرار گیرد یا خیر.
طراحی مطالعه
در این مطالعه، بیش از ۴۰۰ فرد بزرگسال با زخم پای دیابتی که ظاهراً بهبود یافته بود، شرکت کردند. با استفاده از یک دستگاه دستی و بدون نیاز به روش‌های تهاجمی، پنج اندازه‌گیری انجام شد، که چهار مورد در اطراف زخم و یکی در مرکز آن بود. همچنین یک اندازه‌گیری مقایسه‌ای از ناحیه مشابه در پای سالم فرد گرفته شد.
تعریف بسته‌شدن زخم پای دیابتی
طبق دستورالعمل FDA، بسته‌شدن زخم به این معنا است که سطح زخم بدون نیاز به پانسمان یا تخلیه ترشحات، با پوست جدید ترمیم شده باشد. این وضعیت باید در دو ویزیت متوالی به فاصله دو هفته توسط پزشک تأیید شود.
شرکت‌کنندگان تا ۱۶ هفته پس از آن تحت نظارت قرار گرفتند تا مشخص شود که زخم آنها بازگشته است یا خیر. تماس تلفنی هفتگی با شرکت‌کنندگان برقرار شد. بازگشت زخم زمانی ثبت می‌شد که پاسخ شرکت‌کننده به هر دو سؤال زیر مثبت بود:
- آیا از محل زخم بهبود یافته ترشح مشاهده می‌کنید؟
- آیا زخم دوباره باز شده است؟
نتایج مطالعه درباره بازگشت زخم پای دیابتی
بازگشت زخم تا پیش از هفته شانزدهم در ۲۱.۵ درصد از شرکت‌کنندگان دیده شد. از میان این افراد:
- ۳۵ درصد دارای TEWL بالا بودند.
- فقط ۱۷ درصد از افرادی که زخم آنها بازنگشته بود، TEWL پایین داشتند.
- در مجموع، افراد دارای TEWL بالا ۲.۷ برابر بیشتر از دیگران احتمال بازگشت زخم را داشتند.
این نتایج نشان می‌دهند که باید در معیارهای فعلی پایان درمان زخم تجدیدنظر شود. این معیارها باید شامل ترمیم و بازگشت عملکرد طبیعی پوست در محل زخم نیز باشند.