تنها 10 درصد از درمان‌های رایج برای درد کمر مؤثر هستند!
تحلیلی جامع از پژوهش‌های موجود نشان می‌دهد که فقط 10 درصد از درمان‌های رایج واقعاً برای درد کمر مؤثر هستند.
به گزارش بازتاب امروز، یافته‌های این تحلیل که در مجله BMJ Evidence-Based Medicine منتشر شده است، نشان می‌دهند که تنها حدود 1 از هر 10 درمان غیر جراحی و غیر تهاجمی رایج برای درمان درد پایین کمر مؤثر است. حتی در میان روش‌هایی که مؤثر شناخته می‌شوند، تسکین دردی که ارائه می‌کنند تنها اندکی بهتر از دارونما است.
درد پایین کمر، چالش گسترده و ناتوان‌کننده
درد پایین کمر بسیار شایع و ناتوان‌کننده است و طبق گفته محققان، 80 تا 90 درصد موارد آن به عنوان درد غیر اختصاصی طبقه‌بندی می‌شوند، به این معنا که علت واضحی برای آنها وجود ندارد.
در حال حاضر، دستورالعمل‌ها، درمان‌های غیر جراحی و غیر تهاجمی را به عنوان اولین گزینه درمانی پیشنهاد می‌دهند. هرچند، با وجود گزینه‌های فراوان، تشخیص اینکه کدام یک واقعاً مؤثر هستند، می‌تواند چالش‌برانگیز باشد.
روش تحقیق و دامنه پژوهش
محققان به دنبال مقالاتی بودند که در آنها آزمایش‌هایی با استفاده از دارونما برای بررسی درمان‌های غیر جراحی و غیر تهاجمی درد پایین کمر انجام شده باشد. هدف این بود که نتایج مطالعات را جمع‌آوری و تحلیل کنند تا به درک بهتری از اثربخشی این درمان‌ها برسند.
روش‌های بررسی‌شده شامل درمان‌های دارویی مانند: داروهای ضد التهاب غیراستروئیدی (NSAIDs) و شل‌کننده‌های عضلانی و درمان‌های غیر دارویی مانند: ورزش، ماساژ و تحریک ستون فقرات بودند.
تحلیل جامع 301 آزمایش
در مجموع 301 آزمایش که 56 درمان مختلف یا ترکیبی از درمان‌ها را مورد بررسی قرار داده بودند، در تحلیل داده‌های ترکیبی قرار گرفتند. این آزمایش‌ها در 44 کشور از جمله آفریقا، آمریکای شمالی و جنوبی، آسیا، استرالیا و اروپا انجام شده بودند.
رایج‌ترین درمان‌های درد کمر مورد مطالعه
درمان‌های مورد مطالعه شامل موارد زیر بود:
- داروهای ضد التهاب غیراستروئیدی (NSAIDs) (27 آزمایش)
- اوپیوئیدها (26 آزمایش)
- لیزر و نور درمانی (25 آزمایش)
- طب سوزنی (24 آزمایش)
- تحریک دستی ملایم (19 آزمایش)
از این تعداد، 52 آزمایش مربوط به شرکت‌کنندگانی با درد حاد کمر، 228 آزمایش مربوط به درد مزمن کمر و 21 آزمایش شامل شرکت‌کنندگانی با هر دو نوع درد بودند. شدت درد اغلب با استفاده از مقیاس آنالوگ تصویری یا مقیاس نمره‌دهی عددی ارزیابی شد.
نتایج تجزیه و تحلیل
نتایج نشان داد که در مقایسه با دارونما، هیچ‌کدام از درمان‌های غیر دارویی برای درد حاد مؤثر نبودند و فقط داروهای ضد التهاب غیراستروئیدی مؤثر شناخته شدند. برای درد مزمن کمر، ورزش، تحریک ستون فقرات، نوار درمانی، داروهای ضد افسردگی و داروهایی مؤثر بودند که گیرنده‌های درد (TRPV1) را هدف قرار می‌دهند، اما تأثیرات آنها اندک بود.
درمان‌های بی‌اثر یا غیر قطعی درد کمر
شواهد نشان داد که ورزش، تزریق استروئیدها و داروی پاراستامول (استامینوفن) برای درد حاد کمر موثر نبودند و بی‌حس‌کننده‌ها (مانند لیدوکائین) و آنتی‌بیوتیک‌ها نیز در کاهش درد مزمن کمر بی‌تأثیر بودند.
شواهد قطعی برای 10 درمان غیر دارویی و 10 درمان دارویی وجود نداشتند. همچنین شواهد برای طیف وسیعی از 22 درمان غیر دارویی، شامل طب سوزنی، ماساژ، استخوان‌درمانی و تحریک الکتریکی از راه پوست و 16 درمان دارویی، شامل داروهای ضد افسردگی + پاراستامول (استامینوفن)، مکمل‌های دارویی، بیس‌فسفونات‌ها و شل‌کننده‌های عضلانی برای درد مزمن کمر، قطعی نبودند.
نیاز به آزمایش‌های بزرگ‌تر و با کیفیت‌تر
محققان تأکید کردند که بسیاری از آزمایش‌های موجود شامل تعداد کمی از شرکت‌کنندگان بودند و نتایج ناسازگاری داشتند. علاوه بر این، نوع و کیفیت دارونماهای مورد استفاده در برخی از مطالعات بسیار متفاوت بود، که ممکن است بر اطمینان از نتایج تأثیرگذار باشد.
آنها اعلام کردند: «در مطالعه ما هیچ شواهد قابل اعتمادی درباره تأثیرات قابل توجه درمان‌های بررسی‌شده پیدا نشد. این نتایج با دستورالعمل‌های بالینی و بررسی‌های قبلی ما مطابقت دارد. اگرچه دوست داریم توصیه‌های قطعی‌تری درباره انتخاب یا کنار گذاشتن این درمان‌ها ارائه کنیم، اما در حال حاضر چنین امکانی وجود ندارد.»