دانشمندان چینی موفق به بازسازی کامل بافت گوش موش ها شدند

پژوهشگران چینی توانستند با استفاده از یک آنزیم مرتبط با ویتامین A، فرایند بازسازی کامل بافت گوش را در موش‌ها فعال کنند.

به گزارش بازتاب امروز، دانشمندان موسسه ملی علوم زیستی پکن موفق شدند بافت‌های آسیب‌دیده گوش خارجی (پینا) که شامل پوست، غضروف، عضله و چربی است را به طور کامل بازسازی کنند.

این دستاورد، امیدها برای یافتن مکانیسم‌های مشابه در سایر اندام‌ها و حتی در انسان را زنده کرده است و نقطه عطفی در درک توانایی بازسازی در پستانداران تلقی می‌شود.

نقش حیاتی اسید رتینوئیک در بازسازی بافت گوش

پژوهش به رهبری دکتر وانگ وی و دنگ زی‌چینگ نشان داد که کمبود اسید رتینوئیک که مشتقی از ویتامین A می‌باشد، فرایند بازسازی گوش را در موش‌ها متوقف می‌کند. این اسید، نقشی کلیدی در رشد سلولی و ترمیم بافتی ایفا می‌کند. با افزودن خارجی این ماده یا فعال‌سازی ژن Aldh1a2 (آنزیمی مهم در ساخت اسید رتینوئیک)، توانایی بازسازی دوباره در گوش موش‌ها فعال شد.

تکنولوژی پیشرفته برای ردیابی سلولی

در این پروژه، فناوری پیشرفته‌ای به نام Stereo-seq برای نخستین‌بار به‌کار گرفته شد. این فناوری مانند یک دوربین زنده عمل کرد و امکان ردیابی تغییرات سلولی و فعالیت ژن‌ها را در طول فرایند ترمیم فراهم آورد. محققان با این روش موفق شدند با دقت بی‌سابقه‌ای روند بازسازی را بررسی کنند.

بازسازی کامل بافت و پوست گوش موش

پژوهشگران برای بررسی این نظریه، در گوش موش‌ها سوراخ‌هایی ایجاد کردند. سپس با کمک اسید رتینوئیک یا روش‌های ژن‌درمانی، توانستند بازسازی کامل بافت گوش که شامل غضروف هم می‌شد را مشاهده کنند، که معمولاً ترمیم آن بسیار سخت است. این موفقیت نشان می‌دهد که در بدن موش‌ها و شاید انسان‌ها، یک سوییچ ژنتیکی خاموش وجود دارد که اگر فعال شود، می‌تواند فرایند ترمیم اندام‌ها را آغاز کند.

پرسش‌هایی درباره تکامل و از دست‌ رفتن توانایی ترمیم

اگرچه بعضی حیوانات مانند خرگوش، بز و نوعی موش آفریقایی هنوز توانایی بازسازی گوش خود را حفظ کرده‌اند، اما بسیاری دیگر از جمله موش‌های آزمایشگاهی و انسان، در مسیر تکامل خود این توانایی را از دست داده‌اند. دانشمندان معتقد هستند که درک این روند تکاملی می‌تواند سرنخ‌هایی برای توسعه درمان‌های بازسازی‌کننده در انسان فراهم کند.

شناسایی ژن‌های ترمیمی در اندام‌های مختلف انسان

پژوهشگران اکنون بر شناسایی ژن‌هایی تمرکز دارند که می‌توانند به‌ عنوان سوییچ بازسازی برای اندام‌های دیگر عمل کنند. آنها می‌گویند که راه رسیدن به بازسازی اندام‌های انسانی بسیار دشوار است، چرا که اندام‌های انسان از نظر اندازه و پیچیدگی با اندام‌های موش‌ها، تفاوت‌های چشمگیری دارند.

این مطالعه، نه‌تنها اثباتی برای وجود یک سوییچ ژنتیکی بازسازی در پستانداران است، بلکه افقی نو برای پزشکی ترمیمی در انسان می‌گشاید. اگرچه هنوز راهی طولانی در پیش است، اما نخستین گام برای بازگرداندن توانایی‌های از دست‌رفته بدن برداشته شده است.