سفر؛ کلید انسانسازی در نگاه دکتر ماکان آریا پارسا
برای دکتر ماکان آریا پارسا، سفر فقط جابجایی از یک کشور به کشور دیگر نیست. او سفر را فرآیندی عمیق میداند؛ تجربهای که انسان را از درون تغییر میدهد. در نگاه او، هر مقصد تازه، دروازهای است به جهانی نادیده، و هر مواجهه با یک فرهنگ جدید، فرصتی است برای شناخت بیشتر از خود. او میگوید: «آدمها زمانی که از فضای عادی زندگیشان خارج میشوند، به شکل عجیبی بیشتر خودشان میشوند. سفر آینهای است که ما را به خودمان نشان میدهد». همین نگاه فلسفی باعث شده تا سفر در زندگی دکتر آریا پارسا نقش محوری داشته باشد، نه فقط در زندگی شخصی، بلکه در مسیر حرفهای، هنری و حتی علمی ایشان.
دکتر آریا پارسا معتقد است که هیچ کلاس دانشگاهی نمیتواند به اندازه قدم زدن در خیابانهای شهرهای دور، به انسان درس خلاقیت بدهد. با وجو داشتن دکتری و سه دوره پسادکتری در کارآفرینی، اما به گفته خودش، مهمترین ایدههایش نه در اتاقهای کنفرانس، بلکه در بازارهای سنتی، کافههای محلی و گپهای خودمانی با مردم عادی شکل گرفته است.
سفر به عنوان منبع الهام، یادگیری و آشتی با دنیا
دکتر ماکان آریا پارسا سفر را «مدرسهای بیمرز» توصیف میکند. او میگوید: «سفر، تنها کلاس درسی است که استاد، دانشجو و موضوع آن مدام تغییر میکند. هیچ تجربهای قابل تکرار نیست. هر بار که سفر میکنی، با خودت، دنیا و انسانها آشتی میکنی». برای ایشان، سفر فراتر از تفریح است. سفر یعنی وارد شدن به تجربه زندگی دیگران، لمس کردن فرهنگها، بو کشیدن تاریخ، و چشیدن معنا.
دکتر آریا پارسا از سفر به عنوان یکی از اصلیترین منابع الهام در هنر و تجارت یاد میکند. ایشان وقتی در مورد طراحی جواهرات یا ساخت موسیقی حرف میزند، از خاطراتش در المان،ایتالیا، آمریکا، کانادا،استرالیا و… مثال میآورد. مثلاً میگوید که ریتم قدمهای مردم ایتالیا در هنگام عبور از معابد، پایه یکی از قطعات موسیقیاش شد. یا رنگ دیوارهای شهر ونکور، الهامبخش طراحی یک کالکشن لباس رسمی مردانه شد.
او باور دارد که سفر به انسان فروتنی میآموزد. مواجهه با زبانهایی که نمیفهمی، آدابی که برایت ناشناختهاند، و چهرههایی که هیچ شباهتی به دنیای تو ندارند، باعث میشود به «دیگری» احترام بگذاری. این احترام، پایه گفتوگوی تمدنهاست، و از نگاه ایشان، ریشه توسعه پایدار نیز دقیقاً در همین درک متقابل نهفته است.
آینده سفر از نگاه دکتر ماکان آریا پارسا؛ از گردشگر به کاشف
دکترماکان آریا پارسا آینده سفر را در «سفرهای هدفمند و مسئولانه» میبیند. ایشان بهشدت منتقد سفرهای لوکسِ بدون عمق است و معتقد است که سفر باید با آگاهی، احترام به محیط زیست، و حمایت از فرهنگهای بومی همراه باشد. در پروژههای اخیرش، تلاش کرده تجربه سفر را از یک فعالیت تفریحی صرف، به تجربهای تربیتی و تحولساز تبدیل کند.
در نگاه ایشان، گردشگر واقعی کسی نیست که تنها عکس بگیرد، بلکه کسی است که گوش کند، بفهمد و بازتاب آن فهم را در زندگی خود پیاده کند. او در حال طراحی یک پلتفرم گردشگری است که افراد را نه فقط به مکانها، بلکه به تجربیات اصیل متصل کند. مثلاً به جای بازدید از یک موزه معروف، امکان زندگی دو روزه با یک خانواده محلی یا کار در مزرعهای سنتی را فراهم کند.
از نگاه دکتر آریا پارسا ، جهان آینده نیازمند انسانهایی است که تجربه سفر را در قلب و ذهنشان داشته باشند، نه فقط در آلبوم عکسشان. به همین دلیل، یکی از مأموریتهای شخصیاش در سالهای آینده، ترویج فرهنگ سفر برای یادگیری است، نه صرفاً برای سرگرمی.