صدور 967 اخطار برای صنایع آلاینده قزوین | بازتاب امروز

آلایندگی صنایع یکی از چالش‌هایی است که محیط زیست را تهدید می‌کند؛ برای رفع این چالش نظارت‌های محیط زیست و قوانینی مانند دریافت عوارض سبز وجود دارد؛ اما این‌ها به تنهایی کافی نیست و لازم است مسئولین و صاحبان صنایع به پیوند با دانشگاه، استفاده از علوم روز و ظرفیت دانش‌بنیان‌ها باور داشته باشند.

به گزارش سایت تیتر قزوین، «این استان یکی از استان‌های صنعتی به شمار می‌آید و حدود چهار هزار واحد صنعتی را در خود جای داده است، این همیشه به‌عنوان یک فرصت دیده شده که البته درصورت بهره‌برداری اصولی و افزایش بهره‌وری قطعا همین‌طور خواهد بود.

اما آنچه در این میان کمتر دیده شده، آلایندگی‌های ایجاد شده توسط برخی از صنایع است، آلایندگی‌های زیست‌محیطی صنایع یکی از مواردی است که بویژه محیط انسانی اطراف خود را تحت تاثیر قرار می‌دهد و گاهی این آسیب‌ها محدود به زمان حال نیست و آینده را هم متاثر می‌کند.

این آلودگی‌ها به شکل‌های مختلف بروز پیدا می‌کند، از آلوده ساختن هوا تا آب و خاک، البته محیط زیست برای مقابله با این آلاینده‌ها، نظارت‌های مستمر دارد؛ به طور مثال براساس آمارهای منتشر شده، در سال گذشته بیش از 3 هزار مورد پایش انجام شد.

صدور 967 اخطار برای صنایع آلاینده قزوین

آنطور که معاون محیط زیست انسانی اداره کل حفاظت محیط زیست استان عنوان کرده، در نتیجه این پایش‌ها در سال گذشته 967 اخطار صادر و 66 پرونده قضایی هم تشکیل شده است.

او با اشاره به مشکلات موجود در حوزه پساب و تصفیه‌خانه‌ها گفت: برخی واحدها علی‌رغم داشتن تصفیه‌خانه، به دلیل نداشتن مدیریت راهبردی خروجی استانداردی ندارند، برخی واحدها هم فاقد تصفیه‌خانه هستند.

به گفته سعید میرزاحسینی، براساس، ماده 27 قانون مالیات بر ارزش افزوده، واحدهایی که نسبت به رفع آلایندگی اقدام نکنند، مشمول پرداخت عوارض سبز خواهند شد و برهمین اساس، سال گذشته 199 پرونده صنایع در استان بررسی شد.

دریافت 13 میلیارد عوارض آلایندگی از ابتدای سال

سید محمود موسوی صانع در این باره به خبرنگار تیتر قزوین گفت: تشخیص آلایندگی بر عهده سازمان حفاظت محیط زیست است؛ واحدهای تولیدی، صنعتی، معدنی و خدماتی آلاینده که به تشخیص سازمان حفاظت محیط‌زیست استانداردها را رعایت نمی‌کنند، در صورتی که در مهلت تعیین‌شده، نسبت به رفع آلایندگی اقدام نکنند، مشمول عوارض سبز می‌شوند.

مدیرکل امور مالیاتی استان قزوین ادامه داد: واحدها براساس معیارهایی مانند شدت، مدت، نوع و مکان آلایندگی با نرخ‌های نیم، یک و یک و نیم درصد از محل فروش کالا یا خدمات مشمول عوارض سبز می‌شوند.

او با اشاره به توزیع بیش از 55 میلیارد ریال عوارض آلایندگی در سال گذشته، عنوان کرد: این عوارض بین شهرستان‌های قزوین، تاکستان، بوئین زهرا و البرز توزیع شده است.

به گفته این مسئول، امسال تاکنون بیش از 13 میلیارد ریال عوارض آلایندگی وصول و بین شهرستان‌های قزوین و تاکستان توزیع شده است.

90 درصد عوارض و جریمه‌های آلایندگی به استان بازمی‌گردد

او درباره اختصاص عوارض آلایندگی به استان توضیح داد:90 درصد از عوارض و جریمه‌های آلایندگی به حساب استان مربوطه واریز می‌شود و توزیع آن بین شهرداری‌ها، دهیاری‌ها، روستاهای فاقد دهیاری و مناطق عشایری طبق فرمول مشخصی از جمعیت و محرومیت انجام می‌شود؛ 10 درصد باقی‌مانده هم به حساب وزارت کشور واریز و طبق شاخص‌های توسعه‌نیافتگی بین مناطق محروم توزیع می‌شود.

موسوی صانع با بیان اینکه در حوزه عوارض آلایندگی، مقررات لازم، تدوین، تصویب و ابلاغ شده است و خلا قانونی خاصی نداریم، گفت: به طور مثال تبصره 1 ماده 38 قانون مالیات بر ارزش افزوده و همچنین در اجرای ماده (4) قانون کمک به ساماندهی پسماندهای عادی با مشارکت پخش غیردولتی مصوب 20/01/1399 مبنی بر “سرمایه‌‎گذاری در ایجاد و بهره‌برداری از تاسیسات تبدیل پسماند به انرژی” معاف از پرداخت مالیات هستند.

سیمان آبیک خارج از محدوده قزوین اما دارای آلایندگی برای قزوین

یکی از صنایعی که مردم آبیک از آلاینده بودن آن گلایه دارند، سیمان آبیک است؛ اما باتوجه به اینکه این واحد در حوزه استان البرز واقع شده، به طور مستقیم امکان نظارت توسط قزوین بر آن وجود ندارد.

معاون محیط زیست انسانی استان قزوین هم درباره وضعیت آلایندگی این واحد تولیدی عنوان کرد: با محیط زیست استان مربوطه نامه‌نگاری‌های مختلفی انجام شده؛ البته براساس اعلام آن‌ها این واحد جزء واحدهای آلاینده شناسایی نشده و این خلاف چیزی است که ما در ظاهر از دودکش‌های آن و همچنین ذرات آن مشاهده می‌کنیم.

ضرورت استفاده از ظرفیت دانش بنیان‌ها برای رفع آلایندگی

در کنار وجود قوانین و عمل به آن، استفاده از ظرفیت واحدهای دانش بنیان می‌تواند به کاهش آلایندگی صنایع و افزایش بهره‌وری آن‌ها کمک کند.

در قزوین، باتوجه به وجود دانشگاه‌های مختلف و پارک علم و فناوری، این ظرفیت وجود دارد که از توان نخبگان و دانش بنیان‌ها استفاده شود.

این کار شاید در ابتدای امر برای واحدهای تولیدی مستلزم هزینه باشد، اما باتوجه به تاثیرات آن در آینده، می‌توان گفت که این اقدام درواقع نوعی سرمایه‌گذاری است.

پیوند صنعت و دانشگاه یکی از حلقه‌های مفقوده‌ای است که می‌تواند به بهبود وضعیت صنعت و تولید در حوزه‌های مختلف کمک کند که کاهش و رفع آلایندگی هم یکی از آن‌ها به شمار می‌رود، در ااین حوزه تعدادی از قوانین وجود دارد اما صرف قانون کافی نیست و باید حمایت نهادهای متولی هم وجود داشته باشد تا بتوان از این ظرفیت‌ها در عمل هم استفاده کرد.»

انتهای پیام